کبریتی روشن می شود. روی برگ های خشک پائیزی آتشی کوچک درست می کند. باد می وزد، آتش را خاموش می کند. کبریت دوباره زده می شود. این بار دست هایت را دور شعله ی کوچک می گیری. آتش روشن می شود. کمی چوب خشک اضافه می کنی. آتش گر می گیرد. می روی کنار، باد می وزد و آتش را بسیار شعله ور می کند اما برگ های خشک و چوب های نازک به سرعت خاکستر و آتش خاموش می شود... دیگر برگی برای سوختن نیست و نه حتی تکه چوبی.
باد زمان است. برگ، احساسات. آتش، عشق و تکه چوب ها، دوست داشتن.
4:35 PM |
Category: |
0
comments
Posts
Comments (0)