در دوردست، سراب کبود رنگ کوه هایی کوتاه، در بالا آسمانی ابری و روشنایی مرده رنگی که آخرین رمق هایش را از دل مه گرفته اش به چشمانم می تاباند، و آن عقب ها هزاران تاریکیه روشن... در قلب بیابانی سوت و کور ایستاده ام
8:04 PM |
Category: |
0
comments
Posts
Comments (0)