مرد- الو، سلام... مي دونم بد موقع ست ولي حتما بايد باهات حرف مي زدم

زن- سلام... اتفاقا منم مي خواستم امروز بهت زنگ بزنم، حرفهاي خيلي مهمي دارم كه مي خوام بهت بگم

مرد-امروز مي خواستم نقشه ي اون پروژه رو تموم كنم ولي نتونستم. فكر كنم به خاطر اين بود كه بايد با تو در مورد چيزاي مهمي حرف مي زدم ونزدم

زن- اتفاقا همين يه ساعت پيش مي خواستم به كسي زنگ بزنم، به گمونم كار مهمي باهاش داشتم ولي تا نشستم پاي تلفن يادم رفت به كي مي خواستم زنگ بزنم، حتم دارم به خاطر نگفتن حرفهاي مهمم به تو بود

مرد- اين گربه ي همسايه باز اومده تو خونم، يه لحظه گوشي رو داشته باش وقتي برگشتم حرفهاي مهمي براي زدن دارم

زن- باشه

مرد- من نمي دونم اين گربه از كجا پيداش مي شه. هميشه از يه سوراخي مياد تو خونم و زل مي زنه به در و ديوار، خب ادامه بده

زن- اگه به خاطر ناراحتيم بابت چيزاي مهمي كه بهت نگفته بودم نبود امشب اسپاگتي درست مي كردم، ولي اضطراب زيادي داشتم، اسپاگتي دوست داري؟

مرد- حيف كه حرفهاي نزده اشتهام رو حسابي از بين برده وگرنه ميامدم پيشت تا با هم اسپاگتي بخوريم

زن- آره، مطمئنا اگه تو حرفهاتو بگي منم حرفهامو ميگم و اون وقت مي تونم برم تو آشپزخونه و اسپاگتي درست كنم و بعد تو بياي و دوتايي بريزيمش تو شكممون

مرد- ببينم تو فلفل سبزم تو سس اسپاگتيت مي ريزي؟

زن- اگه داشته باشم مي ريزم ولي امروز خريد نرفتم چون بايد با تو حرف ميزدم و خيلي ناراحت بودم

مرد- حيف شد... من عاشقه فلفل سبزم، به نظرم اسپاگتي بدون فلفل سبز مثل زمين بدون درخت ميمونه

زن- ولي قارچ و پياز دارم، با اينا مي تونم يه سس خوب درست كنم

مرد- خوبه، پس سس رو درست كن شايد فردا اومدم اسپاگتي بخوريم با هم، برات يه خورده فلفل سبزم ميارم

زن- باشه، خيلي دير وقته بهتره بريم بخوابيم

مرد- منم موافقم، شب بخير

زن-شب بخير

...

در دوردست، سراب کبود رنگ کوه هایی کوتاه، در بالا آسمانی ابری و روشنایی مرده رنگی که آخرین رمق هایش را از دل مه گرفته اش به چشمانم می تاباند، و آن عقب ها هزاران تاریکیه روشن... در قلب بیابانی سوت و کور ایستاده ام

به عنوان یک انسان و نه به عنوان یک ایرانی، به عنوان یک انسان و نه به عنوان یک معترض، به عنوان یک انسان و نه به عنوان یک دانشجو یا نویسنده، کتابخوان و یا هر چیز دیگر، به تفکر یک انسان احترام می گذارم . به بیانیه ی میر حسین موسوی احترام می گذارم و ادبیاتش را می ستایم

من پیروزی را در ادبیاتش به خوبی استشمام کردم، پیروزی حرکتی اجتماعی و خود آگاه

مردی جوان با پلیوری سفید و کیفی سیاه در تاریکیه خیابانی خلوت راه می رود. دو دختر داف ِ خوش گریم شده با پالتوهایی مشکی و شالهایی سفید به همراه سگی کوچک و سفید هم از روبرو به سمت مرد می آیند ... به یکدیگر نزدیک می شوند، نگاه ها عوض می شود، راه رفتن ها کند تر می شود، افکار سکوت می کنند و دو دختر نا آشنا می شوند. مرد تقریبا می ایستد. به سگ نگاه می کند، لبخند می زند و می رود

دوستان ناراحت نشید، این نوعی تخلیه ی احساسیه