8
مرغ جاش تو لونه اس! یه شب بیرون باشه نسلش بالکل منقرض می شه. یه همچین موجودای ضعیفی هستیم. این چهاردیواری سفت و محکمی که دور خودمون کشیدیم ترسمونه. داخل چیزی احساس امنیت می کنیم که با ترسمون ساختیم. عین رابطه هایی که با ترسمون درست می کنیم تا نکنه یه وخ با خودمون تنها باشیم. یه همچین ضعیفایی هستیم. از بیرون می ترسیم، خونه می سازیم. تو خونه هم از درونمون می ترسیم رابطه می سازیم. باقیش دیگه قد قدی بیشتر نیس.
چقد هوس مرغ کردم. پسر پاشو از یخدون مرغ بی صاحابو بزار بیرون باس ناهار فردا، من کونشو ندارم. خیالتم راحت. این مرغ دیگه قد قد نمی کنه. جاش تو یخدون امنه امنه...
9
- چیه یه ساعت دست کردی تو تمبونت کونتو می خارونی جلو این تلویزیون، بزن یه کانالی پورنی چیزی ببینیم دلمون وا شه بابا، یه ماهه مونالیزارو ندیدم بدجوری تو کفم.
- پسر باس چشم بصیرت داشته باشی. این فوتبالی که می بینی یه پورن نهفته ای داره روحتو ارضا می کنه.
- یعنی چی؟ یعنی با یاد کریس رونالدو برم حموم؟ یا یکیو از کوچه بیاریم با بازیکنا تری سام بزنیم؟
- یه نیگا بنداز! بازی ازین سکسی تر؟ بیست تا بازیکن جمع شدن می خوان توپو بکنن تو گل! دو تا دروازه بانم باس ازش حفاظت کنن! گل که می شه پرچما می ره هوا! توپ که می ره تو دروازه ببین تور دروازه چه قمبلی می کنه! اوففف...
- من می رم حموم.
- پسر اون تخمه رو بیار، بتمرگ اینجا بزا یه بارم روحت ارضا شه جا کمرت. مورینیو بازی درنیار شلش کن بزار لذت ببری.
- چیه یه ساعت دست کردی تو تمبونت کونتو می خارونی جلو این تلویزیون، بزن یه کانالی پورنی چیزی ببینیم دلمون وا شه بابا، یه ماهه مونالیزارو ندیدم بدجوری تو کفم.
- پسر باس چشم بصیرت داشته باشی. این فوتبالی که می بینی یه پورن نهفته ای داره روحتو ارضا می کنه.
- یعنی چی؟ یعنی با یاد کریس رونالدو برم حموم؟ یا یکیو از کوچه بیاریم با بازیکنا تری سام بزنیم؟
- یه نیگا بنداز! بازی ازین سکسی تر؟ بیست تا بازیکن جمع شدن می خوان توپو بکنن تو گل! دو تا دروازه بانم باس ازش حفاظت کنن! گل که می شه پرچما می ره هوا! توپ که می ره تو دروازه ببین تور دروازه چه قمبلی می کنه! اوففف...
- من می رم حموم.
- پسر اون تخمه رو بیار، بتمرگ اینجا بزا یه بارم روحت ارضا شه جا کمرت. مورینیو بازی درنیار شلش کن بزار لذت ببری.
10
بازیکن بزرگ باید همیشه بازیکن بزرگ باشه! پو... بابا زمون ما تو جنگ هرچقدرم بزرگ بودی اگه تو یه جنگ می گوزیدی، پو... دیگه زنده نمی موندی که باس جنگ بعدی گنده گوزی کنی! پو... امشب شب این بازیکن نبود معنی نداره! پو... آقامون توتی از عنفوان کودکی تو همه ی دیدارا بزرگ ظاهر شد. پو...عین یه گلادیاتور. پو... اَه این تخمه هائم که تموم شدن لامصب!!!
بازیکن بزرگ باید همیشه بازیکن بزرگ باشه! پو... بابا زمون ما تو جنگ هرچقدرم بزرگ بودی اگه تو یه جنگ می گوزیدی، پو... دیگه زنده نمی موندی که باس جنگ بعدی گنده گوزی کنی! پو... امشب شب این بازیکن نبود معنی نداره! پو... آقامون توتی از عنفوان کودکی تو همه ی دیدارا بزرگ ظاهر شد. پو...عین یه گلادیاتور. پو... اَه این تخمه هائم که تموم شدن لامصب!!!
11
- جون مادرت بخواب!
- پسر بدجوری داغون شدم... بدجور
- بابا تو چرا همیشه ساعت سه نصف شب یادت می افته داغون بشی؟ ها؟!
- نامروت 4969 کیلومتر ازش فاصله دارم. یعنی اگه سوار این فیات مردنی قرمز تو بشم که سپرش قور شده دو روز و ده ساعت طول می کشه تا بدون اینکه نگه دارم برسم بهش. توف به این زندگی توف...
- بابا این همه دختر، جون مادرت بخواب. فردا باست یکی پیدا می کنم. بوخودا
- آخ که وقتی برسم چه حالی دارم. آخ که اگه ببینمش چه حالی دارم. آخ که اگه بود چه حالی داشتم. پسر تو نمی دونی این لامصب چی کار می کنه با دل بی صاب من.
- آره می دونم. باس همین خل و چل شدی!
- آخ که اگه نوک انگشتش بخوره به پیشونیم. آخ ازون حس سردی که مثل موج تو بدنم پخش می شه. آخ ازین دل پدرسگ بوداجونزی. توف به این زندگی... توف...
- جون مادرت بخواب!
- پسر بدجوری داغون شدم... بدجور
- بابا تو چرا همیشه ساعت سه نصف شب یادت می افته داغون بشی؟ ها؟!
- نامروت 4969 کیلومتر ازش فاصله دارم. یعنی اگه سوار این فیات مردنی قرمز تو بشم که سپرش قور شده دو روز و ده ساعت طول می کشه تا بدون اینکه نگه دارم برسم بهش. توف به این زندگی توف...
- بابا این همه دختر، جون مادرت بخواب. فردا باست یکی پیدا می کنم. بوخودا
- آخ که وقتی برسم چه حالی دارم. آخ که اگه ببینمش چه حالی دارم. آخ که اگه بود چه حالی داشتم. پسر تو نمی دونی این لامصب چی کار می کنه با دل بی صاب من.
- آره می دونم. باس همین خل و چل شدی!
- آخ که اگه نوک انگشتش بخوره به پیشونیم. آخ ازون حس سردی که مثل موج تو بدنم پخش می شه. آخ ازین دل پدرسگ بوداجونزی. توف به این زندگی... توف...
12
- جونزی، جون من بیا یارو رو نیگا کن ورداشته چه عکسایی می ذاره! که چی خوب تو که می خوای عکس لختی بزاری خوب عکس پورن درست حسابی بذار دیگه، این نیم لختیا چیه آخه... نیگا کن.
- ای پسرک اخمق و بی شور خودم همانا نیمی از هنر بدن انسان ئه و نیمی از این هنر بدن یک زن و نیمی از اون پستان هایش و نیم دیگری از اون نورپردازی به این بدن و نیمی از این نیم رنگ ها و نیمه ی دیگر نگاه هنری و عناصری که در کنار اویند که چون لباس زیبایی بدنش رو نپوشوندن و در عوض زیبایی هندسه و باد و فضاسازی و لباسی رو نشون می دن که هم زیبایی تن رو و هم زیبایی شیء رو نشون می ده.
- برو بابا این کارا چیه. برن سکسشونو بکنن دیگه این سوسول بازیا من نمی فمم یعنی چی.
- ای پسر اخمقم. انسان موجودی است که توانایی این رو داره که در هر چیزی خلاقیت هنری داشته باشه. می خواد کون باشه می خواد یه سرپناه باشه که زیرش می خوابه. هنر به هنر اخلاقی و غیر اخلاقی تقسیم نمی شه بلکه این تابوی ذهنی مائه که با درک نکردن هنر اونو دچار شکاف می کنه.
- آها یعنی الان اینم هنره؟
- چی؟
- این که دستتو تا ته کردی تو دماغت شخم می زنی!
- جونزی، جون من بیا یارو رو نیگا کن ورداشته چه عکسایی می ذاره! که چی خوب تو که می خوای عکس لختی بزاری خوب عکس پورن درست حسابی بذار دیگه، این نیم لختیا چیه آخه... نیگا کن.
- ای پسرک اخمق و بی شور خودم همانا نیمی از هنر بدن انسان ئه و نیمی از این هنر بدن یک زن و نیمی از اون پستان هایش و نیم دیگری از اون نورپردازی به این بدن و نیمی از این نیم رنگ ها و نیمه ی دیگر نگاه هنری و عناصری که در کنار اویند که چون لباس زیبایی بدنش رو نپوشوندن و در عوض زیبایی هندسه و باد و فضاسازی و لباسی رو نشون می دن که هم زیبایی تن رو و هم زیبایی شیء رو نشون می ده.
- برو بابا این کارا چیه. برن سکسشونو بکنن دیگه این سوسول بازیا من نمی فمم یعنی چی.
- ای پسر اخمقم. انسان موجودی است که توانایی این رو داره که در هر چیزی خلاقیت هنری داشته باشه. می خواد کون باشه می خواد یه سرپناه باشه که زیرش می خوابه. هنر به هنر اخلاقی و غیر اخلاقی تقسیم نمی شه بلکه این تابوی ذهنی مائه که با درک نکردن هنر اونو دچار شکاف می کنه.
- آها یعنی الان اینم هنره؟
- چی؟
- این که دستتو تا ته کردی تو دماغت شخم می زنی!
13
کاشکی می شد این دل صابمرده مثل پنجره بود. وقتی می گرفت می رفتی و بازش می کردی. سرتو می گرفتی بیرون و نم نم بارون می خورد تو کله ی داغت. یه رفتگر پیرم با جاروی کهنه و زوار در رفتش دسشو برات تکون می داد و می گفت:
دل ات رو دریا کن.
کاشکی می شد این دل صابمرده مثل پنجره بود. وقتی می گرفت می رفتی و بازش می کردی. سرتو می گرفتی بیرون و نم نم بارون می خورد تو کله ی داغت. یه رفتگر پیرم با جاروی کهنه و زوار در رفتش دسشو برات تکون می داد و می گفت:
دل ات رو دریا کن.
14
حرف دیشب اش بدجوری رفته بود روی مخم. داشتم با قاشق با غذا بازی می کردم و مرتب کوکاکولا می خوردم. سرم را آوردم بالا و گفتم:
- جونزی حرف حسابت چیه؟ ها!!! فلسفه ات چیه؟
بوداجونز همانطور که آنقدر دهانش پر بود که گوشه ی استخوان کون مرغ از دهانش بیرون زده بود سرش را آهسته بالا آورد، ابرو هایش را هوا برد و بعد نوشابه را برداشت. همانطور با دهان پر نوشابه را خورد و غذا را می جوید و به من نگاه می کرد . باز زل زده بود به من. باز هم می جوید و داشت با همان دهان پر گاز زدن هایش را می شمرد.
1 ،2، 3، 4،....
به شصت که رسید همه را یک جا قورت داد. چشمانش را بست و انگار می خواست باز سخنرانی اش را آغاز کند.
- اووووووووووووووووووووووووووووووووووووووووووووووووووووق
و آروغی زد که مدتش، از بارگیری یک هواپیمای لوفتانزا به مقصد ماداگاسکار، بیشتر بود.
حرف دیشب اش بدجوری رفته بود روی مخم. داشتم با قاشق با غذا بازی می کردم و مرتب کوکاکولا می خوردم. سرم را آوردم بالا و گفتم:
- جونزی حرف حسابت چیه؟ ها!!! فلسفه ات چیه؟
بوداجونز همانطور که آنقدر دهانش پر بود که گوشه ی استخوان کون مرغ از دهانش بیرون زده بود سرش را آهسته بالا آورد، ابرو هایش را هوا برد و بعد نوشابه را برداشت. همانطور با دهان پر نوشابه را خورد و غذا را می جوید و به من نگاه می کرد . باز زل زده بود به من. باز هم می جوید و داشت با همان دهان پر گاز زدن هایش را می شمرد.
1 ،2، 3، 4،....
به شصت که رسید همه را یک جا قورت داد. چشمانش را بست و انگار می خواست باز سخنرانی اش را آغاز کند.
- اووووووووووووووووووووووووووووووووووووووووووووووووووووق
و آروغی زد که مدتش، از بارگیری یک هواپیمای لوفتانزا به مقصد ماداگاسکار، بیشتر بود.
15
بش گفتم پیک و یه آس دل سیاه و برعکس که یه تیغ تو ماتحتش فرو رفته بود پرت کردم جلوش.
بم گفت نباس اینقدر زود آسمو رو کنم. همیشه باس آسم رو نگه دارم باسه وقت های اضافه که داور دیگه سوتشو گذاشته لب دهنش و داره خودش رو یه ساعت دیگه با زنش تو تختخواب لب تو لب تصور می کنه.
بوداجونز اهل این طرفا نیس. لیوانشو کمی از خالی، خالی کردم و گفتم بگیر غربتی، عرق سگی رو بزن تا کمتر دور کرسی پاسورمون شعر بگی.
لیوانو گرفت دسشو یه هشت پیک انداخت. بعد یه قلپ زد بالا و لیوانو آورد پائین و همونطور که با دستش لیوانو مدورانه تکون تکون می داد زل زده بود به مایعی که مثل پاندول فروید، هیپنوتیزمش کرده بود. یه ده گیشنیز انداختم. می دونستم تو دسش پر گیشنیزه و شاید اینجوری به هیجان بیاد. هیچی ننداخت. همونجور زل زده بود به ته لیوانش و با خودش زمزمه می کرد. بش گفتم مرتیکه بازیتو بکن زیر کونم دشت مغان درومد. بم نیگا نکرد. فهمیدم باز تو خودش سقوط کرده و حالا حالا ها بالا بیا نیس. بلند شدمو رفتم یه سیگار کشیدم. بعد زنگ زدم به مونالیزا و نیم ساعتی باهاش لاس زدم. خمیازه ای کشیدم و رفتم بخوابم. بوداجونز همونطور نشسته بود و هنوز داشت لیوانو تکون می داد و به گمونم دیگه همه ی قطره های بی طاقت الکل چمدونشونو بسته بودن و از تو لیوان با اخم و تخم زده بودن بیرون. بش گفتم فردا باهاس درخت گیلاسو که خشک شده از باغچه درش بیاریم. بهتره بره بگیره بخوابه. همونطور سرپائین زمزمه هاشو کم کم بلند و بلند تر و گفت:
- شاید درختا گاهی فراموش می کنن هنوز اون زیر میر ها ریشه ای تو خاک دارن. بی خود نیست که پوست بدنمون چل پنجاهو که رد می کنه خشک می شه و همینطور دل هامون خیلی زودتر چروک می خوره.
بعد یه بی بی دل انداخت پائین، یه سیگار گذاشت لب دهنش و رفت تو آخرین تاریکی های دم صبح حیاط.
بش گفتم پیک و یه آس دل سیاه و برعکس که یه تیغ تو ماتحتش فرو رفته بود پرت کردم جلوش.
بم گفت نباس اینقدر زود آسمو رو کنم. همیشه باس آسم رو نگه دارم باسه وقت های اضافه که داور دیگه سوتشو گذاشته لب دهنش و داره خودش رو یه ساعت دیگه با زنش تو تختخواب لب تو لب تصور می کنه.
بوداجونز اهل این طرفا نیس. لیوانشو کمی از خالی، خالی کردم و گفتم بگیر غربتی، عرق سگی رو بزن تا کمتر دور کرسی پاسورمون شعر بگی.
لیوانو گرفت دسشو یه هشت پیک انداخت. بعد یه قلپ زد بالا و لیوانو آورد پائین و همونطور که با دستش لیوانو مدورانه تکون تکون می داد زل زده بود به مایعی که مثل پاندول فروید، هیپنوتیزمش کرده بود. یه ده گیشنیز انداختم. می دونستم تو دسش پر گیشنیزه و شاید اینجوری به هیجان بیاد. هیچی ننداخت. همونجور زل زده بود به ته لیوانش و با خودش زمزمه می کرد. بش گفتم مرتیکه بازیتو بکن زیر کونم دشت مغان درومد. بم نیگا نکرد. فهمیدم باز تو خودش سقوط کرده و حالا حالا ها بالا بیا نیس. بلند شدمو رفتم یه سیگار کشیدم. بعد زنگ زدم به مونالیزا و نیم ساعتی باهاش لاس زدم. خمیازه ای کشیدم و رفتم بخوابم. بوداجونز همونطور نشسته بود و هنوز داشت لیوانو تکون می داد و به گمونم دیگه همه ی قطره های بی طاقت الکل چمدونشونو بسته بودن و از تو لیوان با اخم و تخم زده بودن بیرون. بش گفتم فردا باهاس درخت گیلاسو که خشک شده از باغچه درش بیاریم. بهتره بره بگیره بخوابه. همونطور سرپائین زمزمه هاشو کم کم بلند و بلند تر و گفت:
- شاید درختا گاهی فراموش می کنن هنوز اون زیر میر ها ریشه ای تو خاک دارن. بی خود نیست که پوست بدنمون چل پنجاهو که رد می کنه خشک می شه و همینطور دل هامون خیلی زودتر چروک می خوره.
بعد یه بی بی دل انداخت پائین، یه سیگار گذاشت لب دهنش و رفت تو آخرین تاریکی های دم صبح حیاط.
16
بوداجونز گاهی سکوت می کنه. نه برای اینکه خودشو چس کنه یا بخواد لباس مد روز شده ی وراج هایی که دم از ارزش و شکوه سکوت می زنن به تن کنه، بلکه یه اعتقاد عجیبی داره به اینکه تمام حرفایی که می زنه و فکر هایی که می کنه فقط در صورتی معنا پیدا می کنن که پشت سرشون حرفهایی باشه که زده نمی شه و فکرهایی که جایی در ذهنش ندارن. الانم دو روزیه که سکوت کرده و حتی وقتی قهرمان داستان تو سریال توئین پیکس خودش به ضد قهرمان تبدیل شد نگفت فاااااااااک! همونطور زل زده بود به تلویزیون و فقط یه اخم کوچیک کرد. بعد پیپش رو روشن کرد و سعی کرد با پُک های شدیدی که می زد فحش های ناموسی به جد و آباد لینچ بده. منم شروع کرده بودم به تحلیل فیلم و گوزو به شقیقه ربط می دادم و برای خودم نتایج بزرگی هم می گرفتم. بش گفتم این فیلم درباره ی تقابل خیر و شر بوده و یه درام کلاسیک رنگ و لعاب پیدا کرده است که در آخر نشون می ده که گردش میون اضداد باعث می شه خوب به بد تبدیل بشه و بد به خوب. دیدم هیچی نمی گه. کرمم گرفته بود تا یه جوری زبونشو باز کنم. بوداجونز به نتیجه ها خیلی اهمیت می ده. صبر و تحمل نداره کسی جلوش همینطور نتیجه های من در آوردی بگیره. باس همین تصمیم گرفتم راجع چیزایی حرف بزنم که بهشون حساسه. گفتم اگه نیکی و بدی در مقابل همن پس هیچ کدوم به دیگری برتری نداره. پس چرا آدم ها به نیکی گرایش دارن؟ یعنی چرا همه ی تلاش فرهنگ ها و تمدن ها و دینا اینه که آدمو به نیکی سوق بدن؟ چرا این تعادل تو آدم نیست و اگه هم گرایش به نیکی بیشتره پس این همه جنگ و بدبختی و ظلم و دزدی و بی وجدانی و دروغ چیه؟ چرا آدم برای بدی کردن به دین و تبلیغ و آموزش نیاز نداره اما برای خوبی کردن اینهمه تلاش باس کرد؟ بعد گفتم لابد همه ی اینا مبتنی به یه سری خیالات ماست و همینطور ادامه دادم و دیگه داشتم می رسیدم به اینکه چرا فقط جهان ماده وجود داره و ذرات ضد ماده نتونستن باس خودشون جهانی بسازن که بوداجونز که مدتی بود از شدت فشار قرمز شده بود و داشت در مقابل اشتیاقش به حرف زدن جهاد اکبر می کرد بلند شد، اهنی کرد و بعد با تمرکزی بی نظیر آنچنان گوزی داد که مجبور شدم پنجره های خونه رو برای یک هفته باز بزارم و تا یه مدت طولانی فقط فیلم های اکشن ببینم و اینجوری بود که بوداجونز به جای اینکه از بالا حرف بزنه تصمیم گرفت از پائین سخنوری کنه...
بوداجونز گاهی سکوت می کنه. نه برای اینکه خودشو چس کنه یا بخواد لباس مد روز شده ی وراج هایی که دم از ارزش و شکوه سکوت می زنن به تن کنه، بلکه یه اعتقاد عجیبی داره به اینکه تمام حرفایی که می زنه و فکر هایی که می کنه فقط در صورتی معنا پیدا می کنن که پشت سرشون حرفهایی باشه که زده نمی شه و فکرهایی که جایی در ذهنش ندارن. الانم دو روزیه که سکوت کرده و حتی وقتی قهرمان داستان تو سریال توئین پیکس خودش به ضد قهرمان تبدیل شد نگفت فاااااااااک! همونطور زل زده بود به تلویزیون و فقط یه اخم کوچیک کرد. بعد پیپش رو روشن کرد و سعی کرد با پُک های شدیدی که می زد فحش های ناموسی به جد و آباد لینچ بده. منم شروع کرده بودم به تحلیل فیلم و گوزو به شقیقه ربط می دادم و برای خودم نتایج بزرگی هم می گرفتم. بش گفتم این فیلم درباره ی تقابل خیر و شر بوده و یه درام کلاسیک رنگ و لعاب پیدا کرده است که در آخر نشون می ده که گردش میون اضداد باعث می شه خوب به بد تبدیل بشه و بد به خوب. دیدم هیچی نمی گه. کرمم گرفته بود تا یه جوری زبونشو باز کنم. بوداجونز به نتیجه ها خیلی اهمیت می ده. صبر و تحمل نداره کسی جلوش همینطور نتیجه های من در آوردی بگیره. باس همین تصمیم گرفتم راجع چیزایی حرف بزنم که بهشون حساسه. گفتم اگه نیکی و بدی در مقابل همن پس هیچ کدوم به دیگری برتری نداره. پس چرا آدم ها به نیکی گرایش دارن؟ یعنی چرا همه ی تلاش فرهنگ ها و تمدن ها و دینا اینه که آدمو به نیکی سوق بدن؟ چرا این تعادل تو آدم نیست و اگه هم گرایش به نیکی بیشتره پس این همه جنگ و بدبختی و ظلم و دزدی و بی وجدانی و دروغ چیه؟ چرا آدم برای بدی کردن به دین و تبلیغ و آموزش نیاز نداره اما برای خوبی کردن اینهمه تلاش باس کرد؟ بعد گفتم لابد همه ی اینا مبتنی به یه سری خیالات ماست و همینطور ادامه دادم و دیگه داشتم می رسیدم به اینکه چرا فقط جهان ماده وجود داره و ذرات ضد ماده نتونستن باس خودشون جهانی بسازن که بوداجونز که مدتی بود از شدت فشار قرمز شده بود و داشت در مقابل اشتیاقش به حرف زدن جهاد اکبر می کرد بلند شد، اهنی کرد و بعد با تمرکزی بی نظیر آنچنان گوزی داد که مجبور شدم پنجره های خونه رو برای یک هفته باز بزارم و تا یه مدت طولانی فقط فیلم های اکشن ببینم و اینجوری بود که بوداجونز به جای اینکه از بالا حرف بزنه تصمیم گرفت از پائین سخنوری کنه...
17
بعد از
دو ماه دیدمش که رفت، مسواکش رو برداشت و مشغول مسواک زدن اون دندون های بدبخت شد.
حوله ام رو گرفته بودم دسم و شاشم هر لحظه اخطار می داد که یا مثل یه بچه ی متمدن
می ریزمش تو بهشت شاش ها یا عطای بهشت رو به لقاش می بخشه و همونطور می ریزه وسط
اتاق روی موکت هایی که تابحال رنگ شاش رو به خودشون ندیده بودن. کمی به خودم
پیچیدم، باش صبت کردم، گفتم جون مادرت پنج دیقه دیگه دندون رو شاش بذار و صبر کن و
داد می زدم که جونزی جون مادر صاحاب کارخونه ی مارلبرو بیا بیرون، از چشام جای اشک
داره شاش بیرون می زنه. طبق معمول محل سگ هم بم نذاشت و همونطور آهسته و آروم زل
زده بود به آینه و مسواک رو آروم روی دندوناش سر می داد. داشتم به دیوار چنگ می
نداختم و سرمو می زدم به کمد که بالاخره بیرون اومد و منم در حالی که دیوار دفاعی
گرفته بودم جلوم رفتم تو. حس کردم تمام بار زندگی از دوشم برداشته شد و چشم هام
اینقدر روشن شد که دیگه می تونستم عینک رو کنار بذارم. شلوارو کشیدم بالا و اومدم
دستهامو بشورم و مسواک بزنم. مسواکو برداشتم و تا اومدم سس اش رو روش بمالم دیدم
خمیر دندون خالی خالی ئه. جونزی همه ی خمیرو مالیده بود روی آینه و نوشته بود:
سایه ی غول آسای روی دیوار، چیزی جز حشره ی کوچکی در مقابل نور نیست.
اگر این من ام... پس من کیستم...
مسواکم رو مالیدم به منِ بوداجونز و دندون هامو با چیزی مسواک زدم که نه او بود و نه او نبود...
سایه ی غول آسای روی دیوار، چیزی جز حشره ی کوچکی در مقابل نور نیست.
اگر این من ام... پس من کیستم...
مسواکم رو مالیدم به منِ بوداجونز و دندون هامو با چیزی مسواک زدم که نه او بود و نه او نبود...
18
- مائم که شدیم استراگون و ولادیمیر.
- پسر می دونی چرا گودو هیچ وقت نیومد؟
- چرا؟ چون اصن وجود نداشت؟
- گودو هرگز نیومد چون اگه می یومد دیگه کسی باقی نمی موند که انتظارشو بکشه.
- خب این نیومدن اش به قیمت سرگردونی دو تا آدم بدبخت تموم شد.
- این به گودو ربطی نداره. مطمئن باش حتی اگه گودو هم میومد باز اونا می رفتن و یه گودوی دیگه ای پیدا می کردن که هیچ وقت نیاد. آدما اینچنین تشنه ی زندگی در پوچی و سرگردونی هستن.
- خب پس چرا من تو... چرا ما منتظر هستیم؟
- چون به هر حال ما هم آدمیم.
- مائم که شدیم استراگون و ولادیمیر.
- پسر می دونی چرا گودو هیچ وقت نیومد؟
- چرا؟ چون اصن وجود نداشت؟
- گودو هرگز نیومد چون اگه می یومد دیگه کسی باقی نمی موند که انتظارشو بکشه.
- خب این نیومدن اش به قیمت سرگردونی دو تا آدم بدبخت تموم شد.
- این به گودو ربطی نداره. مطمئن باش حتی اگه گودو هم میومد باز اونا می رفتن و یه گودوی دیگه ای پیدا می کردن که هیچ وقت نیاد. آدما اینچنین تشنه ی زندگی در پوچی و سرگردونی هستن.
- خب پس چرا من تو... چرا ما منتظر هستیم؟
- چون به هر حال ما هم آدمیم.
19
هیچ وقت نفهمیدم جونزی چه جوری پول در میاره. همیشه ازم مخفی می کنه. با اینکه صب تا شب تو خونست و تنها کاری که می کنه بیل زدن تو باغچه و ور رفتن با گل و گیاهاست، اما همیشه سهم اجاره خونشو می ده و همیشه ته حسابش اونقدری هست که وقتی نشستیم تو یه بار، بره و با لوند بازی بگه «یه آبجو برای خانوم به حساب من!» دیروز بد روزی بود. به خاطر یه وکیل ماتحت گشادی که داریم جریمه مالیاتی شدیم. خودمو باخته بودم و رفتم خونه. کتمو انداخته بودم رو شونم و رفتم تو خونه انگار که از ژان کلود وندام یه کتک مفصل سر یه ماجرای ناموسی خورده باشم. داشت شاخه های درخت مو رو هرس می کرد. بش گفتم جونزی بدبخت شدم. از کجا بیارم بدم این همه جریمه رو. باش درد و دل کردم و گفتم از صب تا شب دارم جون میکنم و آخرش هیچی. دست از پا درازتر یه چیزیم بدهکار می شم. یه نیگایی بم کرد. گفتم چیه باز می خوای نصیحت تحوبلم بدی. چیزی بم نگفت. برگشت و با یه سوت بلبلی تاتسی رو صدا زد. تاتسی همون سگی ئه که اونسری با خودش از ناکجا آبادی که خودشو چند روز توش گم و گور کرده بود آورده بود. تاتسی با اون زبون دراز و آویزونش اومد و شروع کرد لیسیدن پاهای جونزی. بعد جونزی خم شد و یه چیزی در گوش تاتسی گفت. بعد تاتسی سرشو بالا گرفت، سینشو جلو داد و آروم و آهسته مثل یه پادشاه رفت سمت درخت گردوی وسط حیاط. پای چپشو داد بالا و شروع کرد به شاشیدن. بعد با افتخار از مأموریتی که جونزی بش داده بود برگشت و بوداجونز هم شروع کرد به ناز و نوازشش. بعد گفت... خب فکر می کنم تاتسی هم دیگه برای خودش بوداجونزی شده. گفتم چطور مگه؟ گفت نیگا نکردی؟ گفتم به چی؟ گفت به حرفش. گفتم اون که حرف نزد رفت و شاشید! گفت پسره ی اخمق من ندیدی؟ گفتم آخه چیو؟ گفت فرق الاغ و گورخر اینه که الاغ به هر گورخری سواری می ده ولی گورخر به هیچ الاغی سواری نمی ده. الاغ همیشه حمالی می کنه در حالی که گور خر توی دشت و دمر آزادانه جفتک می ندازه. اگه بری و مثل تاتسی یه پاتو بگیری تو آسمون و بشاشی به این دنیایی که داره ازت مثل الاغ کار می کشه یاد می گیری که گاهی یه لنگ در هوا بودن و وقع ننهادن به دور و برت باعث می شه کسی نتونه ازت سواری بگیره. حالا برگه جریمه تو بذار زیر درخت گردو و بیا بریم یه لنگ پا در هوا گروهی بشاشیم روش تا امسال گردو ها قوت بگیرن. گفتم بالاخره مچتو می گیرم که چه جوری پاتو می زاری رو پاتو و کاسبی می کنی و باس من صدات از جای گرم بلند می شه. گفت گورخر نسبت به خر فرق هایی بیش از داشتن یه سری خط سیاه اضافه روی بدنش داره. گورخر پیه گور رو به تنش مالیده و توی دنیای خطرناک وحش زندگی می کنه. گفتم حالا دیگه شک ندارم که یا کوکائین قاچاق می کنی یا دلال علف و ماریجوآنایی. گفت پسر چه ایده ی خوبی! این باغچه ها جون می دن برای علف و سیگاری!
هیچ وقت نفهمیدم جونزی چه جوری پول در میاره. همیشه ازم مخفی می کنه. با اینکه صب تا شب تو خونست و تنها کاری که می کنه بیل زدن تو باغچه و ور رفتن با گل و گیاهاست، اما همیشه سهم اجاره خونشو می ده و همیشه ته حسابش اونقدری هست که وقتی نشستیم تو یه بار، بره و با لوند بازی بگه «یه آبجو برای خانوم به حساب من!» دیروز بد روزی بود. به خاطر یه وکیل ماتحت گشادی که داریم جریمه مالیاتی شدیم. خودمو باخته بودم و رفتم خونه. کتمو انداخته بودم رو شونم و رفتم تو خونه انگار که از ژان کلود وندام یه کتک مفصل سر یه ماجرای ناموسی خورده باشم. داشت شاخه های درخت مو رو هرس می کرد. بش گفتم جونزی بدبخت شدم. از کجا بیارم بدم این همه جریمه رو. باش درد و دل کردم و گفتم از صب تا شب دارم جون میکنم و آخرش هیچی. دست از پا درازتر یه چیزیم بدهکار می شم. یه نیگایی بم کرد. گفتم چیه باز می خوای نصیحت تحوبلم بدی. چیزی بم نگفت. برگشت و با یه سوت بلبلی تاتسی رو صدا زد. تاتسی همون سگی ئه که اونسری با خودش از ناکجا آبادی که خودشو چند روز توش گم و گور کرده بود آورده بود. تاتسی با اون زبون دراز و آویزونش اومد و شروع کرد لیسیدن پاهای جونزی. بعد جونزی خم شد و یه چیزی در گوش تاتسی گفت. بعد تاتسی سرشو بالا گرفت، سینشو جلو داد و آروم و آهسته مثل یه پادشاه رفت سمت درخت گردوی وسط حیاط. پای چپشو داد بالا و شروع کرد به شاشیدن. بعد با افتخار از مأموریتی که جونزی بش داده بود برگشت و بوداجونز هم شروع کرد به ناز و نوازشش. بعد گفت... خب فکر می کنم تاتسی هم دیگه برای خودش بوداجونزی شده. گفتم چطور مگه؟ گفت نیگا نکردی؟ گفتم به چی؟ گفت به حرفش. گفتم اون که حرف نزد رفت و شاشید! گفت پسره ی اخمق من ندیدی؟ گفتم آخه چیو؟ گفت فرق الاغ و گورخر اینه که الاغ به هر گورخری سواری می ده ولی گورخر به هیچ الاغی سواری نمی ده. الاغ همیشه حمالی می کنه در حالی که گور خر توی دشت و دمر آزادانه جفتک می ندازه. اگه بری و مثل تاتسی یه پاتو بگیری تو آسمون و بشاشی به این دنیایی که داره ازت مثل الاغ کار می کشه یاد می گیری که گاهی یه لنگ در هوا بودن و وقع ننهادن به دور و برت باعث می شه کسی نتونه ازت سواری بگیره. حالا برگه جریمه تو بذار زیر درخت گردو و بیا بریم یه لنگ پا در هوا گروهی بشاشیم روش تا امسال گردو ها قوت بگیرن. گفتم بالاخره مچتو می گیرم که چه جوری پاتو می زاری رو پاتو و کاسبی می کنی و باس من صدات از جای گرم بلند می شه. گفت گورخر نسبت به خر فرق هایی بیش از داشتن یه سری خط سیاه اضافه روی بدنش داره. گورخر پیه گور رو به تنش مالیده و توی دنیای خطرناک وحش زندگی می کنه. گفتم حالا دیگه شک ندارم که یا کوکائین قاچاق می کنی یا دلال علف و ماریجوآنایی. گفت پسر چه ایده ی خوبی! این باغچه ها جون می دن برای علف و سیگاری!
20
زنگ درو
که زدن مثل فرفره پرید و درو باز کرد. فهمیدم باز حوصله ش سر رفته و مثل گرگ هایی
که روزها وسط بیابون گرسنه به انتظار می شینن تا یه بز بدبختی از جلوشون رد شه،
انتظارش به سر رسیده و رفته تا یه حال اساسی بده به اون بدبختی که اومده و زنگ دری
رو که نباید می زده زده. بلند شدم برم و تا طرفو خل نکرده از دس این هیولای خوش خط
و خال نجاتش بدم. وقتی رسیدم یه کم دیر شده بود و بوداجونز داشت خیلی جدی، شعری
تحویل یارو می داد چاک دار و پاره، که یه میلیون سال بود همه ی مردای جهانو، غیر
از همجنس باز ها، افسون اعماق ناشناخته ی خودش کرده بود!
+ خب شما
تو این خونه چند نفرید؟
- ما
زیادیم، زیاد!
+ یعنی
دقیقا چند نفر؟
- والا
نمی دونم این پسره یه روز اینو میاره یه روز اونو میاره، ولی در کل سه نفریم.
البته موقع هایی که مونالیزا سفر نمی ره می شیم بیست و پنج نفر. بعضی وقتا هم
تاتسی می ره و دوست دختر پیدا می کنه می شیم پنج نفر. این بی شرفا زود می زان.
+ خونه ی
شما چند متره؟
- اجازه
بدید...
- جونزی
کجا می ری دیوث! آبرومونو بردی پیش این یارو که!
- می رم
متر بیارم. پسر این هندونه ها چیه می ذاری زیر بغل ما! ما اونقدراش نیستیم به خدا!
ادعای خدایی نداریم به خدا.
- کی گف
ادعای خدایی داری؟
- سر این
مترو بگیر برو عقب... دیوث همون دئوس ئه که در واقع می شه همون زئوس. این زئوس زن
زیاد داشته بالاخره باید یه جوری خوش می گذرونده تو اون آسمون بی آب و علف.
+ خب چی
شد؟
- والا
متر کردیم...
+ خب چند
متره؟
- شما می
دونید مساحت یه ذوزنقه که یه ضلعش منحنی ئه چه جوری حساب می شه؟ ببخشید این خونه
ما قناس ئه یه کم.
+ خب
بگذریم. از بین شما سه نفر چندتاتون شاغلید؟
- خب
تعریفتون از شاغل چیه؟
+ کسی که
حداقل یه ساعت در روز کار کنه.
- چه
کاری؟
+ هر
کاری.
- خب این
تاتسی که بیست و چهار ساعته تو کار این سگای ماده ی همسایه بغلیه. این پسره هم هی،
یه کارایی می کنه. منم دیروز نیم ساعت داشتم آکواریوم خونرو تمیز می کردم، بعدم
روم به دیوار یبوست داشتم نیم ساعتی توی دسشویی مشغول کار بودم.
+ خب شما
روزانه چقدر تلویزیون تماشا می کنید؟
- والا
از وقتی این لُنگ چیای لندنی یه اتوبوس گذاشتن جلو دروازه و توپو از دروازشون شوت
می زدن تو باقالیا مائم دیگه تیلیفیزیون نیگا نمی کنیم. ایشالا کاتالانا که به
خودشون اومدن هستیم در خدمت برنامه های ورزشی.
+ بعد
اینکه شما حدوداً چند جلد کتاب تو خونه دارید؟
-
واویلتا! کتاب؟! ما به این چیزا اعتقاد نداریم!
+
روزنامه چی؟
-
روزنومه چرا. باش شیشه پاک می کنیم. شبائم می ندازیم رو زمین شام می زنیم.
سفرمونه.
+ آخرین
سوال اینکه آیا شما در خونوادتون از روش های جلوگیری از بارداری استفاده می کنید؟
- بله
انواع و اقسام! یه موقع هایی این پسره می کشه بیرون گاهی ما می کشیم بیرون. بعضی
وقت هائم یه چیزی می کشیم سرش می ذاریمشون تو انباری.
+ نه
منظورم بارداریه! من چه کار دارم به بار و بندیل شما آقا!
-
واویلتا! خب اینکه سوال نداره. ما تو خونمون هممون بارمون خنثی ئه. مرض نداریم دسمونو
بکنیم تو پیریز برق که.
+ به هر
حال اینا از طرف سازمان کنترل جمعیت اهدا می شه به خونواده ها. بفرمائید.
- این
چیه؟
+
خداحافظ شما!
- پسر
این چیه این داده؟ عین بادکونکه.
-
کاندومه دیگه.
- حالا
چی کارش کنیم؟ باد کنیم بفرستیم هوا؟ ما که الان این کاره نیستیم آخه. بدیم به این
تاتسی بلکه ایدز میدز نگیره ازین جنده سگ همسایه.
- الان
ارضاء شدی؟!!! راضی شدی؟ خوب دهن یارو رو صاف کردی؟
-
واویلتا! ما اهل این کارا نیستیم. ارضاء از ارض می یاد. ما زمینی بشو نیستیم پسر.
ما تو آسمونا سیر می کنیم.
- چی می
گی بابا. همه دنبال عشق و حالن دیگه. نمونش خود تو. تا یه دختر خوشگل می بینی هزار
و یک بامبول در میاری که توجهشو جلب کنی.
- من هیچ
وقت نمی خوام پلک بزنم. اما همیشه پلک می زنم.
- خب پس
باسه ما فیلم بازی نکن. توام عین خودمون دنبال این چیزایی.
- پسر تو
توی زندگیت دنبال چی هستی؟
- نمی
دونم. شاید خوشبختی.
-
خوشبختی یعنی چی؟
- یه جور
حسه. تعریف نباید داشته باشه. شاید حسی باشه که توش احساس رنج نمی کنی و سراسر
آرامش و حس خوبه.
- اما
نمی شه تو دریا بود و اسب سواری کرد.
- جونزی
من مطمئنم یه همچین چیزی هست. خیلی ئا خوشبختن. پول دارن، ماشین دارن، خونه،
تعطیلات، آرامش، محبت. همه چی دارن و دارن عالی زندگی می کنن. فکر می کنی برای چی
دارم اینقدر جون می کنم. بالاخره هر آدمی به امید احتیاج داره و یه هدف.
- نه پسر
اخمقم. انگار تو پیاده بشو نیستی. همچنان سوار یه خر شدی و داری دنبال خر می گردی.
- ببین
جونزی این حرفای تو باسه آدم نون و آب نمی شه. تو همش می خوای مخالفت کنی. همش می
خوای بگی خیلی می دونی و خیلی می فهمی. من هر چی بگم باهام مخالفت می کنی. اگه بگم
روزه بهم می خندی و می گی شبه. اگه بگم دنیا قشنگه می گوزی و می گی که ریدمانی بیش
نیست. اگه بگم ریدم تو زندگی، دستتو می کنی تو باغچه و یه شاخه گل می دی دسم. اینم
ازون حرفاته. اگه می گفتم دنبال خوشبختی نیستمو اینا اراجیفه با هزار و یه دلیل
بهم می گفتی که نه خوشبختی هستو این منم که بلد نیستم بهش برسم!
بعد از
اون بوداجونز هیچی نگفت. حتی نگاه هم بهم نکرد. رفت و توی اتاقش گرفت خوابید. هیچ
وقت اینقدر بد سرش داد نزده بودم. خودمم ناراحت بودم. صبحی که بیدار شدم برم سر
کار دیدمش که داشت قلاب ماهیگیریشو از زیر زمین بیرون می آورد. بش گفتم باز کدوم
قبرستونی می خواد بره پی یللی تللی. آخه الان فصل ماهیگیریه؟! جوابمو نداد. کلاه
حصیریشو روی سرش سفت کردو از خونه زد بیرون. خدا می دونه چند روز دیگه بر گرده. در
خونرو قفل کردمو رفتم تو کوچه. سرم پائین بودو تو فکر و خیال خودم بودم که دیدم
جونزی نشسته سر کوچه. پاهاشو آویزون کرده بود تو جوب آب و قلابو انداخته بود تو
جوب آب که آبش گلی و بدبو بود. شوکه شدم. باز می خواست مارو مسخره ی در و همسایه
کنه. رفتم گفتم جونزی جون مادرت بی خیال شو. آخه این چه کاریه؟ چرا اینقدر خل چل
بازی در میاری. بم گفت خفه شم و ساکت باشم وگرنه ماهی هارو فراری می دم. بعد کلاهشو
روی صورتش سایه کرد و لم داد به کوله پشتیش و خیلی آروم و با تمرکز قلاب ماهیگیری
رو گرفته بود. بش گفتم آخه کیو دیدی که از جوب آب و فاضلاب ماهی بگیره. گفت اگه می
شه تو دنیایی که بر پایه ی رنجه خوشبخت بود پس از جوب آب هم می شه ماهی گرفت. حالا
برو و بذار با امیدی که دارم یه ماهی بگیرم. اون روز جونزی تا غروب دم جوب آب
نشست. و شب هنگام بود که با یه قوطی کنسرو تن ماهی که از بقالی خریده بود به خونه
برگشت...
8:17 PM |
Category: |
4
comments
Posts
Comments (4)
koo pas dastane jadid jonzi khali band ????
تو پلاس! هنو منتقل نشده. شوما که خوندی گویا :دی
are poshte in comment plus ro chek kardam. agha rate ro bebar bala tond tond benevis in che vazeye??lol
بائا دیشبم تا هفت صب بیدار بودیم اونو نوشتیم. به گا عظما رفتیم.