بادکنک های از دست رفته

گاهی خیال می کنم اگر این دنیا تنها برای لحظه ای بر عکس می شد اونوقت به سمت آسمون سقوط می کردم و دیگه مجبور نبودم صعود تمام چیزهایی که در زندگی به دست نیاورده، از دست دادم رو به تماشا بشینم. اون ها آنچنان به تدریج به آسمون می رن که گویی بادکنک هایی با چهره ی انسانی اند که وقتی سرم رو بالا می گیرم آسمون رو انباشته از نگاه های غم انگیز و تیزشون کردن که دانه دانه در قلبم فرو می ره.
3:43 AM | Category: | 0 comments

Comments (0)

Post a Comment