تنها چیزی که از تپیدن قلب هایمان می شود به آن پی برد این است که بودنمان ناپایدار ترین ویژگی مان است. ویژگی واقعی ما نبودن است. بودن تنها رویایی است بر این نبودنمان. چیزی است که به نبودمان معنی و مفهوم می دهد. رویایی است قبل از خواب، که به ذهن آدم هجوم می آورد. و حالا من فکر می کنم حرفهایمان هم یک رویاست، مثل زندگی مان ناپایدار است و خیالی است بر سکوتمان. سکوت، کنش واقعی ما به نبودن است، ناپایداری ابدی.
هر چیزی که آغازی دارد، پایانی هم دارد...
هر چیزی که آغازی دارد، پایانی هم دارد...
9:43 PM |
Category: |
0
comments
Posts
Comments (0)